Η Β΄ γυμνασίου παραπονιέται...

Κι αν είστε χωρισμένοι, που με ενοχλεί κάπως, δεν πειράζει, μου φτάνει που με αγαπάτε.

Θα ήθελα να έχουμε περισσότερο χρόνο, να τον περνάμε μαζί σαν οικογένεια.

…και προσπάθησα να σας ρωτήσω γι’αυτό το θέμα, συνέχεια έχετε δουλειά και δεν μπορείτε, μου λέτε να έρθω μετά και να σας το πω.

… οι συνεχείς καυγάδες που υπάρχουν ανάμεσα σε εμένα και την αδελφή μου, στους οποίους επεμβαίνετε και θα σας παρακαλούσα να τα «βρίσκουμε» μόνες μας και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρουμε.

Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να με αφήνετε να έρθω (από το σχολείο) καμιά φορά μόνη μου ή μαζί με τους φίλους μου για να μάθω πώς είναι «να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα».

Θέλω να σας μιλήσω για την πίεση και το άγχος που εισπράττω κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά με το σχολείο, ή όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα μεταξύ σας, όλο αυτό μου προκαλεί μια ψυχολογική πίεση.

Είστε πολύ καλοί γονείς που φροντίζουν, βοηθούν και συμπαραστέκονται στα παιδιά τους. Σας Ευχαριστώ!

Δεν περνάτε αρκετή ώρα μαζί μας, λόγω της δουλειάς σας, δεν συζητάτε μαζί μας και δεν ακούτε τα προβλήματά μας.

Ξεχνάτε πως κάποτε ήσασταν κι εσείς παιδιά και κάνατε κι εσείς λάθη και απερισκεψίες. Αφήστε μας λοιπόν να κάνουμε κι εμείς λάθη και να μάθουμε από αυτά.

Δεν με πειράζει που έχετε χωρίσει γιατί μιλάτε και είστε σαν φίλοι.

Αφήστε με λοιπόν κι εμένα να κάνω τα δικά μου λάθη για να μάθω από αυτά.

Μην ελέγχετε τα πάντα στη ζωή μου. Δείξτε μου λίγη εμπιστοσύνη. Μπορεί να εκπλαγείτε από τα πράγματα που θα μπορούσα να κάνω.

Πρέπει να μου λέτε την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι.

Μερικές φορές πρέπει να με ακούτε και να μη με αποπαίρνετε.

Πολλές φορές όταν γυρνάς από τη δουλειά και είσαι κουρασμένη, έχεις πολύ κακή διάθεση και μας φωνάζεις με το παραμικρό.

Καταλαβαίνω τη διάθεση που έχεις να κάνουμε μαζί πράγματα και ειδικά προπονήσεις, αλλά όταν δεν τα πηγαίνω καλά, γίνεσαι πολύ σκληρός μαζί μου.

Παρόλα τα παράπονά μου, ξέρω ότι με αγαπάτε και σας αγαπάω και εγώ πολύ.

…θα μου άρεσε να μη με συγκρίνες με άλλα παιδιά.

… έχω την αίσθηση πως δεν είστε ευχαριστημένοι από την προσπάθειά μου. Αυτό το συμπεραίνω από τη δυσανασχέτησή σας και το κλασικό «αλλά» μετά από κάθε «μπράβο».

Θα σε παρακαλούσα η αξιολόγηση που μου κάνεις να έχει γενική εικόνα και όχι να έχει δώσει βάση σε ένα διαγώνισμα, στο οποίο δεν τα κατάφερα τόσο καλά όσο περίμενες.

Όταν κάνω κάτι που δεν είναι σωστό ή όταν τσακωνόμαστε για τον οποιοδήποτε λόγο σε παρακαλώ πολύ μη φωνάζεις! Δε λέω ότι δεν έχεις λόγο να μου φωνάζεις, αλλά σε παρακαλώ, αν είναι να με τιμωρήσεις να το κάνεις πιο ήσυχα.

Το μόνο μικρό παράπονο που έχω είναι ότι δεν ξοδεύουμε πολύ χρόνο μαζί τις καθημερινές γιατί δουλεύετε… Όμως δεν με πειράζει διότι    αυτόν τον χαμένο χρόνο τον αναπληρώνουμε τα σαββατοκύριακα, καθώς επίσης γνωρίζω ότι δουλεύετε για να μη μας λείψει τίποτα.

Επίσης μη δίνεις σημασία μόνο στο ότι έγραψα εννιά στη Φυσική γιατί έγραψα δεκαεννιά και μισό στα Μαθηματικά και δεκαοχτώ στα Θρησκευτικά.

Μην κατηγορείτε εμάς για ό,τι συμβαίνει σε σας.

…δεν με εμπιστεύεστε. Θεωρείτε, δηλαδή, ότι αν δε με ελέγξετε ή δε μου υπενθυμίσετε τι υποχρεώσεις έχω για το σχολείο, δε θα τα πάω καλά.